Historia mody zna wiele wzorów, ale nie ma chyba bardziej rozpoznawalnego niż tweed. Taki wzór przybiera materiał utkany z grubej przędzy wełnianej. Jej splot ma bardzo ścisłą, skośną strukturę. Najczęściej tweed tkany jest wedle wzoru jodełki. Powiadają, że klasyka nigdy nie wychodzi z mody, a tak wyrazistych materiałów, jak tweed jest niewiele.

Jest on na pulpitach wielu współczesnych projektantów. Niezależnie, czy okazja jest oficjalna, czy o bardziej casualowym charakterze, tweed to zawsze dobry i elegancki wybór.

Materiał tweed, czyli skąd to się wzięło?

Początki materiału tweedowego sięgają dawnej Szkocji. To właśnie tam zaczęto stosować wełnianą tkaninę w ten sposób, zwłaszcza na jednej z zachodnich wysp, Harris. Na ogół tweed był materiałem użytkowym, stosowanym w chłodniejsze dni, których w Szkocji nie brakuje. Tkano go w domach, a jeśli komuś zbywało wełny, handlował nią. Z czasem wełna stała się w Szkocji czymś w rodzaju waluty. Materiał tweed zawdzięcza swoją nazwę przypadkowi. W 1830 roku pewien angielski kupiec błędnie odczytał określenie „tweels” jako Tweed – nazwę szkockiej rzeki. Nazwa przyjęła się i szturmem zdobyła Anglię, a potem cały zachodni świat. Tak jak sam materiał tweedowy.

Właściwości i atuty, jakie ma materiał tweed

Tweed to materiał przyjemny i miękki w dotyku, a do tego bardzo elastyczny. Większość krawcowych przyznaje, że najlepiej pracuje im się właśnie z tą tkaniną. Tkanina ma wysokie właściwości higroskopijne, jest elastyczna i bardzo odporna na zużycie – tweed nie marszczy się od samego noszenia. Dobrze przewodzi ciepło, jest wygodna w używaniu i zachowuje swój wygląd przez wiele lat. Problemem może być nieco wyższa cena oraz to, że naturalny tweed bywa atakowany przez mole.

Tweed – tkanina w różnych rodzajach

W czasach szkockich tweed był wykonywany z owczej wełny, nawiniętej na szorstkie nici. Te były farbowane w naturalnych odcieniach, po czym tkane w słynny wzór. Niektórzy mówią o nim „kurze łapki”. A jak dziś wygląda współczesny materiał tweedowy?

Harris Tweed

Ta odmiana nawiązuje do początków tweedu. Charakteryzuje się szorstkością tkaniny, ale z drugiej strony jest bardzo wytrzymała. W czasach szkockich był to szczególny atut. Odmiana dla osób, które lubią naturalne tkaniny i pierwotne techniki.

Cheviot i Shetland

Ta odmiana swoją nazwę zawdzięcza regionowi Shetland i gatunkowi owcy, z której pozyskiwano wełnę na materiał tweedowy. W dawnych czasach owce gatunku cheviot hodowane były w szkockich górach. Tak samo zresztą się nazywają – Cheviot. Z tych owiec wełna była wyjątkowo gruba, ciężka i z szorstką przędzą. Ma też taki ciekawy, przygaszony połysk. Ta odmiana najlepiej sprawdza się do produkcji ubrań wytrzymałych do wypraw górskich, na wycieczki lub survival.

Szetlandy

Ta odmiana z kolei pochodzi z owiec występujących na archipelagu o tej samej nazwie. Wełna z tych owiec jest bardzo miękka, przyjemna w dotyku i taka puszysta. Dobry wybór, jeśli mamy do czynienia z wrażliwą skórą.

Pepita

Bywa nazywana „psim zębem” lub właśnie „kurzą stopką”. Dziś to klasyczne rozumienie tego, czym jest materiał tweed. Fantazyjna, dwukolorowa, przekrzywiona. Szczególnie wybierana przez kobiety, podstawa rozumienia brytyjskiej mody.

Donegal

Ponownie odmiana tweedu swoją nazwę zawdzięcza geografii, w tym razem z Irlandii. Ten tweed przyjmuje różne formy – jodełki, pepitki, pstrokate albo stonowane. Donegal było miejscem, gdzie kultura tweedu rozwijała się przez wieki. Efekty są niesamowite – wystarczy spojrzeć na tkaniny z jaśniejszej i ciemniejszej przędzy, dodatkowo przetykane innymi kolorami. Ponownie – najczęściej wybierany materiał przez kobiety.

Tkanina typu chanel

W XX wieku sporą sławę zyskał żakiet typu chanel. To ubranie z miękkiego tweedu, a każdy egzemplarz miał unikalny wzór. Przywołuje skojarzenia kostiumowe. Jest bardzo elegancki i jej też jest synonimem w dzisiejszym pojmowaniu mody. Nazwę zawdzięcza słynnej projektantce, która szkocki materiał tweedowy często wykorzystywała w swoich projektach, doprowadzając jego stosowanie do rangi sztuki.